Αγριοραδίκι, Ταραξάκο ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

 Αγριοραδίκι: 

Το επιστημονικό του όνομα είναι «ταράξακο το φαρμακευτικό» της οικογένειας των συνθέτων, κοινώς πικραλίδα, πικροράδικο, αγριομάρουλο. Το φυτό αυτό που χρησιμοποιείται σαν σαλάτα έχει μια απίστευτη σειρά από θεραπευτικές ιδιότητες. Το εξαιρετικό αυτό φυτό είναι διουρητικό, υπακτικό, αντισκορβουτικό,

στομαχικό, τονωτικό, καθαριστικό του αίματος, κατά των φλεγμονών του στήθους και κατά του βήχα. Είναι ακόμα κατά των χρόνιων δερματικών παθήσεων και κατά του εξογκωμένου συκωτιού και της σπλήνας από ελονοσία. Και το πολύ σπουδαίο ελαττώνει τη χοληστερίνη του αίματος. Είναι ευεργετικό στη χολή, στον αρθρίτη και στην χλώρωση (αναιμική αρρώστια των παιδιών, χαρακτηριζόμενη από την κιτρινάδα του προσώπου), κατά των χολόλιθων και των χρόνιων παθήσεων του συκωτιού. Η ρίζα του φυτού φουρνισμένη και αλεσμένη δίνει ένα ωφέλιμο καφέ που είναι ευεργετικός στην πέψη.

Ταραξάκο και υγεία ήπατος

Μελέτες σε ζώα έχουν διαπιστώσει ότι το ταραξάκο έχει προστατευτική επίδραση στον ηπατικό ιστό, παρουσία τοξικών ουσιών. Μία μελέτη βρήκε σημαντική προστασία του ήπατος σε ποντίκια που εκτέθηκαν σε τοξικά επίπεδα ακεταμινοφαίνης (παρακεταμόλης). Οι ερευνητές απέδωσαν το εύρημα στα αντιοξειδωτικά του βοτάνου [3]. Άλλες μελέτες σε ζώα έδειξαν ότι το συμπλήρωμα εκχυλίσματος πικραλίδας μπορεί να μειώσει τα επίπεδα του υπερβολικού λίπους που είναι αποθηκευμένο στο ήπαρ [4]. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί πώς το βότανο επηρεάζει την υγεία του ήπατος στους ανθρώπους.

Ταραξάκο και έλεγχος σακχάρου στο αίμα

Το χικορικό οξύ και το χλωρογενικό οξύ είναι δύο βιοδραστικές ενώσεις που βρίσκονται σε όλα τα μέρη του φυτού και μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του σακχάρου. Μελέτες σε δοκιμαστικό σωλήνα και σε ζώα δείχνουν ότι αυτές οι ενώσεις μπορούν να βελτιώσουν την έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας βελτιώνοντας ταυτόχρονα την απορρόφηση της γλυκόζης από τον μυϊκό ιστό. Αυτή η διαδικασία οδηγεί σε βελτιωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη και μειωμένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Σε ζώα, το χικορικό οξύ και το χλωρογενικό οξύ περιόρισαν την πέψη των αμυλούχων υδατανθράκων, που σημαίνει ότι μπορεί να μειώνουν το σάκχαρο του αίματος [1] αλλά απαιτείται περισσότερη έρευνα για να καθοριστεί εάν αυτό συμβαίνει στον άνθρωπο.

Ταραξάκο και αδυνάτισμα

Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι το ταραξάκο μπορεί να υποστηρίζει την απώλεια βάρους και τη συντήρηση του μειωμένου βάρους, μέσω βελτίωσης του μεταβολισμού των υδατανθράκων και μειώνοντας την απορρόφηση του λίπους [5]. Μια μελέτη σε ποντίκια έδειξε η υπήρξε απώλεια βάρους η οποία σχετίστηκε με συμπλήρωμα πικραλίδας αλλά αυτό ήταν τυχαίο εύρημα και όχι το επίκεντρο της μελέτης [4]. Μια άλλη μελέτη σε παχύσαρκους ποντικούς βρήκε ότι το χλωρογενικό οξύ μείωσε το σωματικό βάρος και τα επίπεδα ορισμένων ορμονών που βοηθούν στην αποθήκευση του λίπους [6]. Απαιτείται εστιασμένη έρευνα με βάση τον άνθρωπο για να καθοριστεί μια σαφής σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ του βοτάνου και της διαχείρισης του βάρους.

Ταραξάκο και αρτηριακή πίεση

Οι παραδοσιακές πρακτικές ιατρικής χρησιμοποιούν το ταραξάκο ως διουρητικό με βάση την πεποίθηση ότι μπορεί να αποτοξινώσει ορισμένα όργανα. Στη σύγχρονη ιατρική, χρησιμοποιούνται διουρητικά φάρμακα για να απαλλαγεί από το σώμα από περίσσεια υγρού, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της αρτηριακής πίεσης. Μια μελέτη στον άνθρωπο διαπίστωσε ότι το βότανο είναι πράγματι ένα αποτελεσματικό διουρητικό. Ωστόσο, η μελέτη πραγματοποιήθηκε για σύντομο χρονικό διάστημα και περιελάμβανε μόνο 17 άτομα [7]. Το ταραξάκο περιέχει κάλιο, ένα μέταλλο που σχετίζεται με μειωμένη αρτηριακή πίεση σε άτομα με προηγουμένως αυξημένα επίπεδα, έτσι μπορεί να έχει και έμμεση επίδραση στην αρτηριακή πίεση.

Ταραξάκο, πέψη και δυσκοιλιότητα

Η παραδοσιακή φυτική ιατρική έχει χρησιμοποιήσει το ταραξάκο για την

αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας και άλλων συμπτωμάτων που έχουν σχέση με την πέψη. Μια μελέτη σε ποντίκια τα οποία έλαβαν συμπλήρωμα του βοτάνου βρήκε σημαντική αύξηση των συστολών του στομάχου και της εκκένωσης του περιεχομένου του. Επιπλέον, η ρίζα πικραλίδας είναι πλούσια πηγή πρεβιοτικών φυτικών ινών και κυρίως ινουλίνης. Η έρευνα έχει δείξει ότι η ινουλίνη έχει την ικανότητα να μειώνει τη δυσκοιλιότητα και να αυξάνει την εντερική κίνηση [8].

Ταραξάκο και δέρμα

Η έρευνα σε δοκιμαστικό σωλήνα και ζώα δείχνει ότι το ταραξάκο

μπορεί να προστατεύσει από βλάβες του δέρματος από το ηλιακό φως και την ακμή. Σε μια μελέτη, τα εκχυλίσματα φύλλων και ανθέων του φυτού προστάτευσαν από βλάβες του δέρματος όταν εφαρμόστηκαν λίγο πριν ή αμέσως μετά την έκθεση σε UVB ακτινοβολία -η ρίζα δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματική [9]. Πρόσθετη έρευνα δείχνει ότι το εκχύλισμα πικραλίδας μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή και τον ερεθισμό του δέρματος, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει την ενυδάτωση και την παραγωγή κολλαγόνου. Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο στην πρόληψη και τη θεραπεία ορισμένων τύπων ακμής [10].

Δοσολογία συμπληρώματος

Τα φύλλα και οι μίσχοι καταναλώνονται συχνά στη φυσική τους κατάσταση μαγειρεμένα ή ωμά. Η ρίζα συνήθως ξηραίνεται, αλέθεται και καταναλώνεται ως υποκατάστατο τσαγιού ή καφέ. Διατίθεται επίσης ως συμπλήρωμα σε μορφές, όπως κάψουλες και βάμμα. Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες δοσολογίας καθώς έχει γίνει πολύ λίγη έρευνα σχετικά με τα συμπληρώματα.

Για το ταραξάκο έχουν χρησιμοποιηθεί σε μελέτες οι παρακάτω δοσολογίες:

• Φρέσκα φύλλα: 4-10 γραμμάρια, καθημερινά.
• Αποξηραμένα φύλλα: 4-10 γραμμάρια, καθημερινά.
• Βάμμα φύλλων: 0,4-1 κουταλάκι του γλυκού (2-5 ml), τρεις φορές την ημέρα.
• Φρέσκος χυμός φύλλων: 1 κουταλάκι του γλυκού (5 ml), δύο φορές την ημέρα.
• Εκχύλισμα υγρού: 1-2 κουταλάκι του γλυκού (5-10 ml), καθημερινά.
• Φρέσκια ρίζα: 2-8 γραμμάρια, καθημερινά.
• Αποξηραμένη σκόνη: 250-1.000 mg, τέσσερις φορές την ημέρα.