Θυμάρι Η Θυμόλη είναι ισχυρό αντισηπτικό και πολλά άλλα....

Θυμάρι 

Θύμος ο κεφαλωτός Thymus  

Οικογένεια: Χειλανθή (Labίatae)

Γαλλική ονομασία: Thym eultίve

Γερμανική ονομασία: Garten-Thymίan, Quendel 

Αγγλική ονομασία: Garden thyme

Περιγραφή Ο θύμος (η λέξη προέρχεται από το Θύω, που σημαίνει Θυσιάζω και, μεταφορικά, αρωματίζω), που απαντάται σήμερα στις μεσογειακές χώρες, καλλιεργείται στη Νότια και Κεντρική Ευρώπη, ενώ σε άλλες χώρες έχει ξεφύγει από τις καλ-λιέργειες και ημιαντοφύεται ή αυτοφύεται κανονικά. Πρόκειται για μικρό Θάμνο που το ύψος τον δεν ξεπερνά τα 4ο εκ., ενώ το χρώμα του είναι γκριζωπό.  Τα άνθη είναι μικρά, ρόδινα, μοβ ή άσπρα, σε ταξιανθίες. Η εποχή της άνθησης είναι Μάιος-Οκτώβριος και χρησιμοποιούμενα μέρη οι ποώδεις, ανθισμένοι κλαδίσκοι (hebra thymi).  

Η Θυμόλη είναι ισχυρό αντισηπτικό, 25 φορές πιο δραστικό από τη φαινόλη, έναντι σrnν οποία υπερτερεί και γιατί ερεθίζει λιγότερο τους βλεννογόνους. Επίσης, είναι αποτελεσματικό αποσμητικό και ανθελμινθικό φάρμακο, ιδιαίτερα για τις ακαρίδες και τους οξύονρους, καθώς και σπασμολυτικό και κατά των κολικών. Το αιθέριο έλαιο του Θυμαριού είναι χωνευτικό και αντιφυσητικό. Στυπτικό, εξάλλου, και πικρό καθώς είναι, θεωρείται τονωτικό και γενικότερα δυναμωτικό, ενώ χρησιμοποιείται και κατά της ατονίας τον πεπτικού συστήματος, στον χρόνιο κατάρρου και εναντίον της λευκόρροιας και της αμμηνόρροιας. Επιπλέον, είναι φυτό κατά της δυσπεψίας και κατά των αερίων, απολυμαντικό, κατευναστικό στη βρογχίτιδα, τον κοκίτη και γενικότερα κατά τον επίμονου βήχα. Αυξάνει την πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα. Ανακουφίζει από τους πονόδοντούς, ενώ βοηθά τον ύπνο (λίγο θυμάρι κάτω από το μαξιλάρι) και δροσίζει τον αέρα στο δωμάτιο του αρρώστού. 

Εξωτερικά, η Θυμόλη χρησιμοποιείται στα οδοντοτρίμματα και για τις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος (σε γαργαρισμούς), ενώ χρησιμοποιείται ακόμα και κατά της χρόνιας βρογχίτιδας, της φυματίωσης, τον κοκίτη, και ως βακτηριοκτόνο (σε διάλνμμα, με κομπρέσες). Σε εσωτερική χρήση, η Θυμόλη λαμβάνεται σε ποσότητα ο,5 γρ. για κάθε δόση σε διάστημα 24 ωρών και μέχρι 4 γρ. συνο-λικά, σημειώνούμε δε ότι μετά την εσωτερική χρήση rnς απαγορεύονται τα οινοπνευματώδη ποτά. Η Θυμόλη είναι διαλύτή στο οινόπνεύμα, στον αιθέρα και σε αλκαλικά διαλύματα, Για την καταπολέμηση της έμφραξης των βρόγχων και των κορυφών των πνευμόνων, για την αντιμετώπιση της ανορεξίας και για τnv εξουδετέρωση της διάρροιας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε 3 κ.σ. θυμάρι σε ι κιλό βραστό νερό, να το αφήσούμε 10 λεπτά κι από αυτό να παίρνούμε ως ρόφημα 2 ποτήρια τη μέρα. Καλό είναι, εξάλλου, και το Θυμέλαιο (2-5 σταγόνες πάνω σε ζάχαρη). Σε εσωτερική χρήση, τέλος, το έγχυμα ή οι σταγόνες τον εκχυλίσματος καταπολεμούν την ατονία του έντερού, την ανορεξία, τη δυσπεψία και τη χρόνια γαστρίτιδα. Αλοιφή από Θυμάρι χρησιμοποιείται για τη Θεραπεία του έρπη ζωστήρα. Το αιθέριο έλαιο τον Θυμαριού πρέπει να λαμβάνεται προσεκτικά και με συνταγή ειδικού Θεραπευτή. Το θυμάρι χρπσιμοποιείται πολύ στη μαγειρική ως καρύκευμα και αρωματικό, ιδίως με κρεατικά και πουλερικά. Είναι, επίσης, άριστο μελιτογόνο φυτό. 

Ιστορία 

Το Θυμάρι είναι γνωστό και χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης το αναφέρει ως άρωμα και ως φάρμακο. Οι ρωμαίοι στρατιώτες έκαναν μπάνιο σε νερό με θυμάρι για να αποκτήσουν ενεργητικότητα. Από τον 16ο αιώνα χρησιμοποιείται το αιθέριο έλαιό του. 

Συστατικά 

Στο φυτό, που αναδίδει γενικά μια δυνατή, χαρακτηριστική, ευχάριστη μυρωδιά, υπάρχει μέχρι 2,5% αιθέριο έλαιο, το Θυμέλαιο (οι1 thymi), που αποτελείται από Θυμόλη (4ο%), καρβακρόλη, κυμόλη, βορνιόλη, λιναλόλη και τανίνη. Ακόμα, περιέχει πικρές, στυπτικές, καθώς και αντιβιοτικές ουσίες. 

Θεραπευτικές ιδιότητες

Εφαρμογές 

Στον θεραπευτικό τομέα, το έγχυμα  είναι εφιδρωτικό, κατά του κρυολογήματος, αναζωογονεί τα γεννητικά όργανα, είναι ευεργητικό στα ραχιτικά παιδιά και κατά της παράλυσης της γλώσσας, κατά τον πονοκε-φάλου από κρυολόγημα, κατά της υδρωπικίας, ενώ με γαργάρες είναι ευεργετικό στο λάρυγγα. Στις περιπτώσεις «λυμφατισμού» χρόνιων ρευματισμών και αρθριτικών κασταστάσεων, συστήνονται μπάνια με Θυμάρι, ενώ καπνισμοί Θυμαριού κατευνάζουν το λονμπάγκο. Έγχυμα Θυμαριού ως λοσιόν είναι κατά της ψώρας και κατά των έντονων ελκώσεων, ενώ φρέσκο Θυμάρι, ζεσταμένο, στεγνό σε χύτρα, είναι Θεραπευτικό στο «στραβολαίμιασμα» (με γάζα, πολύ ζεστό στο λαιμό). Γενικά, στη Θεραπευτική, χρησιμοποιούν ένα έγχυμα τον φυτού  για εσωτερική χρήση, που παρασκευάζεται από φύλλα, άνθη και σπόρούς τον φυτού. 

Για εξωτερική χρήση, χρησιμοποιείται ρευστό εκχύλισμα (extr. thymi fluidum), καθώς και αλοιφή πάνω στα έλκη και στις πληγές και σε ορισμένες περιπτώσεις κνησμών. Επίσης, χρησιμοποιείται σε έγχυμα ή αφέψημα. Το αιθέριο έλαιο του Θυμαριού χρησιμοποιείται για τον κατευνασμό των πονόδοντων, καθώς και για μπάνιο (1-5 σταγό-νες και μέχρι 5 γρ. σε χλιαρό μπάνιο). Το αιθέριο αυτό έλαιο αποτελείται από Θυμένιο και Θυμόλη, που είναι συστατικό στερεής μορφής, και είναι αντισηπτικό των εντέρων, κατά των αυτοδηλητηριάσεων, κατά της διάρροιας, της δυσεντερίας και αντιπυρετικό στις περιπτώσεις τυφοειδούς πυρετού.